ผู้ระเหยในอุตสาหกรรมและเครื่องระเหยในครัวเรือนแตกต่างกันอย่างไร

ความแตกต่างของการทำงานระหว่างเครื่องระเหยอุตสาหกรรมและเครื่องระเหยในครัวเรือนสะท้อนให้เห็นในความสามารถในการปรับตัวทางวิศวกรรมของการออกแบบสถาปัตยกรรมระบบและความสามารถในการประมวลผลขนาดกลางเครื่องระเหยอุตสาหกรรมใช้ระบบความร้อนวัฏจักรหลายเอฟเฟกต์และตระหนักถึงการใช้พลังงานแบบน้ำตกผ่านเทคโนโลยีการบีบอัดไอ โครงสร้างการแลกเปลี่ยนความร้อนของเปลือกหอยและท่อมีลักษณะการนำไฟฟ้าแบบสองทางและสามารถจัดการกับความหนืดสูงและมีการกัดกร่อนสูง อุปกรณ์ในครัวเรือนขึ้นอยู่กับโหมดการระเหยแบบเอฟเฟกต์เดียวและท่อระเหยอลูมิเนียมครีบจะรวมกับกลไกการแลกเปลี่ยนความร้อนแบบพาสซีฟเพื่อทำการแยกการเปลี่ยนเฟสสำหรับการแก้ปัญหาน้ำที่มีความเข้มข้นต่ำ

ในแง่ของการเลือกวัสดุชิ้นส่วนที่มีแรงดันของเครื่องระเหยอุตสาหกรรมใช้โครงสร้างการเชื่อมสแตนเลสสตีลหรือไทเทเนียมอัลลอยด์และระบบการเชื่อมต่อแบบแปลนได้รวมอุปกรณ์ชดเชยเครื่องสูบลมเพื่อปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนรูปแบบความร้อนด้วยความร้อน ผลิตภัณฑ์ในครัวเรือนมักใช้ท่อคอมโพสิตทองแดงอลูมิเนียมและเปลือกพลาสติกและขดลวดระเหยของฟิล์มที่ตกลงมาช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการควบแน่นผ่านการเคลือบพื้นผิว ระบบควบคุมแบบกระจายของอุปกรณ์อุตสาหกรรมนั้นมาพร้อมกับอัลกอริทึมการปรับ PID แบบปรับตัวเพื่อให้ตรงกับความเข้มข้นของอาหารสัตว์และอัตราการระเหยแบบเรียลไทม์ในขณะที่แบบจำลองครัวเรือนใช้คอมเพรสเซอร์ความถี่คงที่พร้อมสวิตช์ควบคุมอุณหภูมิเชิงกล

ในแง่ของการกำหนดค่าแหล่งความร้อนเครื่องระเหยอุตสาหกรรมบูรณาการโมดูลการกู้คืนความร้อนของเสียและเครื่องเป่าไอน้ำเพื่อสร้างเครือข่ายพลังงานความร้อนแบบปิด อุปกรณ์ในครัวเรือนใช้ความร้อนความร้อนหรือเฟสสารทำความเย็นเปลี่ยนการปล่อยความร้อนเป็นอินพุตพลังงานเดียว ในแง่ของการป้องกันความปลอดภัยระบบอุตสาหกรรมมีแผ่นดิสก์ระเบิดและเซ็นเซอร์ความดันหลายขั้นตอนในขณะที่ผลิตภัณฑ์ในครัวเรือนพึ่งพาตัวป้องกันความร้อนสูงเกินไปและเบรกเกอร์วงจรรั่วไหล ส่วนนี้ในปรัชญาการออกแบบนี้เกิดจากความแตกต่างที่สำคัญในระดับการประมวลผลและข้อกำหนดความน่าเชื่อถือ อุปกรณ์อุตสาหกรรมมีประสิทธิภาพการใช้พลังงานอย่างต่อเนื่องภายใต้สภาพการทำงานอย่างต่อเนื่องในขณะที่ผลิตภัณฑ์ในครัวเรือนมุ่งเน้นไปที่ความทนทานและความปลอดภัยของการดำเนินงานเป็นระยะ ๆ